سیکل چیلر جذبی دو اثره به سیکل چیلر جذبی تک اثره شبیه می باشد. تفاوتی که چیلر جذبی دو اثره دارد این است که محلول لیتیوم بروماید در مرحله اول در ژنراتور دما بالا غلیظ شده و سپس در مرحله دوم در ژنراتور دما پایین غلیظ می شود. همین باعث می شود تا راندمان سیکل افزایش یابد. بزرگترین عیب چیلرهای جذبی در مقایسه با چیلرهای تراکمی، ضریب عملکرد سیکل آن می باشد. ضریب عملکرد چیلر تراکمی بین 3 تا 8 می باشد.
آب مقطر (مبرد) در اواپراتور، به وسیله پمپ مبرد و همچنین توسط انژکتورها، روی لوله های مسی اواپراتور ریخته می شود. به دلیل این که در محفظه اواپراتور، فشار پایین می باشد، آب مقطری که روی لوله ها ریخته شده، حرارت را از آبی که قرار است سرد شود می گیرد و تبدیل به بخار آب می شود. همزمان، دمای آبی که در لوله ای اواپراتور جریان دارد بسیار کاهش می یابد. بخار آب در محفظه اواپراتور جمع و انباشته شده و باعث می شود فشار محفظه افزایش یابد. برای اینکه سیکل به درستی کارش را ادامه دهد، می بایست بخار آب را از محفظه خارج کرد.
برای اینکه از اثر خورندگی لیتیوم بروماید در چیلرهای جذبی یک اثره و دو اثره جلوگیری شود، در ژنراتور و آبزوریر و در مجرای عبور آنها، از لوله های مسی و یا نیکل استفاده می شود، اما دمای بسیار بالا باعث می شود اثرات خورندگی قطعات بسیار افزایش پیدا کند.
سه مدار در چرخه چيلرهای جذبی سه اثره وجود دارد. در این نوع چیلر، دو تبادل گرمايي داخلي صورت میگیرد. تبادل اول : از كندانسور مدار بالا به ژنراتور مدار وسط، تبادل دوم : از كندانسور مدار وسط به ژنراتور مدار پايين.
پس به دلیل اینکه تبخیر مبرد در چیلر جذبی سه اثره، در سه ژنراتور انجام می شود، به آن چرخه سه اثره می گویند.
برای مطالعه بیشتر درباره چیلر جذبی کلیک کنید.